Miód lipowy pozyskiwany jest przez pszczoły z kwiatów popularnie występującej w Polsce lipy drobnolistnej oraz lipy szerokolistnej.
Miód lipowy, w stanie płynnym, ma barwę od zielonkawożółtej do jasno-bursztynowej. Według danych węgierskich barwa miodu zależy od terminu zbioru; pozyskany później jest jasnobrązowy. Po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na biało-żółte do złocistożółtego.

Konsystencja i barwa miodu lipowego, w stanie płynnym, przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnistą, niekiedy krupkowatą. Miód ten ma charakterystyczny aromat, przypominający woń kwiatów lipy i uważany jest przez znawców za bardzo przyjemny. W smaku miód ten jest dość ostry, często lekko gorzkawy.

Miód lipowy, ze względu na różnorodność zawartych w nim składników oraz korzystne cechy organoleptyczne, znajduje szerokie zastosowanie zarówno zarówno odżywianiu, jak i lecznictwie. Wyjątkowo przyjemny smak i aromat tej odmiany miodu sprawia, że wykorzystuje się go do doprawiania szeregu potraw i napojów, a także do wzbogacenia smaku i aromatu innych miodów. Walory te sprawiają, że jest chętnie stosowany w codziennej diecie, jako środek odżywczy i wzmacniający, a także u dzieci i młodzieży w okresie zwiększonego zapotrzebowania na energię.

W zakresie działania leczniczego miód lipowy uważany jest powszechnie za najlepszy środek przy przeziębieniu, grypie, w chorobach przebiegających z wysoką temperaturą, schorzeniach górnych i dolnych dróg oddechowych. Produkt ten ma ponadto działanie napotne, przeciwgorączkowe, przeciwskurczowe, przeciwkaszlowe i wykrztuśne. Jest cennym środkiem wspomagającym leczenie zapalenia oskrzeli i zapaleniu płuc, przyczyniającym się do szybkiego ustępowania stanu zapalnego i polepszenia ogólnego samopoczucia.

Dużą skuteczność miodu lipowego zanotowano w schorzeniach układu nerwowego, między innymi w stanach nadmiernego podniecenia nerwowego, stresie i bezsenności.